Reeën

Reeën zijn betrekkelijk klein (ze wegen tussen de 15 en 35 kilo), met een roodbruine gladde vacht in de zomer, en een dikke, grijze jas in de winter. Ze bewegen zich lichtvoetig en sierlijk. Bij gevaar is de vlucht van een ree imposant te noemen. Niet alleen ontwikkelen ze een halsbrekende snelheid, ook maken ze onwaarschijnlijk hoge en verre sprongen om aan het gevaar te ontkomen.

Alleen de mannetjes hebben een klein gewei (klein, vergeleken bij een edelhert). Het gewei wordt rechtop gedragen, en heeft vrij scherpe uiteinden. Elk najaar, meestal in oktober, worden de stangetjes afgeworpen. Binnen enkele maanden groeien er weer twee nieuwe stangen aan, omgeven door huid, de “bast”. Zodra de groei voltooid is, stopt de bloedtoevoer en wordt de bast eraf geschuurd. Een groot deel van zijn leven krijgt een reebok elk jaar een wat groter of dikker gewei.

Als een ree gealarmeerd wordt, laten ze een soort “blaf” als waarschuwing horen (lijkt een klein beetje op een honden blaf). Dan zetten ze ook de witte haren op hun achterdeel uit, de zogenaamde “spiegel”. Voor reeën die achter hen staan, bijvoorbeeld de kalveren, is dit een duidelijk signaal dat er gevaar dreigt.

Het ree doet het goed in Nederland, en je kunt ze dan ook overal zien. Niet alleen in wildgebieden, zoals de edelherten en wilde zwijnen. In de duinen vlak bij zee, in de bossen maar ook op akkers: overal in Nederland kun je ze tegenkomen. Reeën veroorzaken geen schade aan beplanting, want het zijn geen grazers, maar snoepers. Ze nemen een hapje hier en daar, terwijl ze rondlopen in hun gebied.

Een reekalfje heeft een ongelofelijk hoog aaibaarheidsgehalte. De eerste weken na hun geboorte kunnen en mogen de kalfjes hun moeder niet volgen als zij gaat eten. Ze worden tegen de grond gedrukt en blijven daar stil liggen totdat moeder weer terug is. Als mensen een kalfje zo zien liggen, gaan ze er vaak ten onrechte vanuit dat het diertje in de steek gelaten is. Het kalf wordt meegenomen en er wordt daardoor ontzettend veel leed veroorzaakt. De moeder was zeer waarschijnlijk in de buurt, en zou haar kalf opgehaald hebben zodra de mensen weg waren gegaan.

Als je een ree- of hertenkalfje vind, BLIJF OP AFSTAND! Bel een boswachter, eventueel via de politie, en geef een goede beschrijving van de locatie van het kalf. De boswachter kan het diertje in de gaten houden en mocht moeder na 12 uur niet terug zijn, actie ondernemen om het kalfje in een gespecialiseerde opvang onder te brengen. Raak het diertje in geen geval aan! Zodra er mensengeur aan het kalf kleeft, zal de reegeit mogelijk haar kalf verstoten.