Haren van een IJself Eén van de meest intrigerende dingen in de wintertijd vind ik wel het IJshaar (of IJsbaard genoemd). Soms is het heel groot en altijd heel fragiel. Dit ragfijne ijs groeit aan op (meestal) dood beukenhout. En je vind het niet overal en zeker niet altijd. Er moet voldoende vochtvochtigheid zijn en de temperatuur moet tussen 0 en -4 liggen. Het fenomeen is nog altijd niet 100% zeker verklaard. De theorie vertelt ons dat het IJshaar aangroeit op dood loofhout waarin zich nog sporen van de Gele of Zwarte Trilzwam bevinden. Deze sporen ademen een gas uit die onder de genoemde omstandigheden aangroeien tot ragfijne IJsharen. De langste IJsharen die ik zelf vastgelegd heb, waren ruim over de 10 cm. Hoe vaak je het ook ziet, het blijft wonderlijk verschijnsel!